Voor veel mensen is de vakantie ten einde gekomen. Back to reality. Zelf ben ik bijna twee weken terug en ik merkte dat ik werkelijk op gang moest komen. Dit keer heb ik rondgetrokken door Afrika. Een totaal andere wereld. Misschien juist daardoor het gevoel van ‘afkicken’. Bijzonder is dat toch, dat een vakantie een aardige impact kan hebben. Niet alleen positief ‘yes-uitgerust-en ik heb weer zin om aan de slag te gaan’.
Op vakantie zijn, zorgt vaak voor -of we willen of niet-, dat we stilstaan bij de vraag of alles naar ons zin verloopt. Hoe we tegen ons werk aankijken. En of we daarmee tevreden zijn, of niet. Tijdens de vakantie wordt de balans vaak opgemaakt. Ook bij mij speelde dit door het hoofd. En ja, het schuifje van ‘ontevreden-tevreden’ staat bij mij helemaal naar rechts. Tevreden dus met mijn werk als buitencoach. Het geeft mij energie. Voldoening !
Helaas kan niet iedereen dit zeggen. Met de beste bedoelingen ben je een ooit een weg ingeslagen waardoor je nu zit waar je zit. Het niet naar je zin hebben is killing. Maarja, wanneer een werkplek zekerheid biedt, verander je niet zomaar. Je weet immers wat je hebt en niet wat je krijgt. Onbekend maakt vaak onbemind. En na een vakantie kun je daarom er als een berg tegenop zien weer op die stoel te zitten.
Neem nou het verhaal van Ellis. Voor haar vakantie liep ze op haar tenen. Stress, voelde zich opgejaagd en stond elke ochtend vermoeid op. Een hoofd vol met van alles wat er ‘moest’ gebeuren. In haar beleving werd aldoor aan haar getrokken. Collega’s, haar manager, het thuisfront, haar mobiel. Straks eerst op vakantie, dacht ze. Daar kan ik bijkomen, uitrusten en genieten. Na de vakantie kan ik er dan vast weer met frisse moed tegenaan (..).
Ellis vertelde mij dat de eerste week van haar vakantie dan ook vooral bestond uit slapen, slapen en nog eens slapen. Het genieten dat zij tussendoor deed, stond in contrast met hoe zij zich vaak vóór haar vakantie voelde. Confronterend. Lichte paniek: ‘hoe moet dat nou straks als ik terug ben’. En de onrust keerde weer terug: Het besef dat bij terugkomst alles weer hetzelfde zou zijn, zorgde ongemerkt voor spanning.
Ellis had mij eerder zijdelings voorbij zien komen op LinkedIn. Ervaringen van anderen en coaching in de buitenlucht, sprak haar aan. En nu was het haar moment. Ellis mailde mij of ik met haar contact wilde opnemen. Moedig. We raakten in gesprek en al gauw bleek dat de behoefte de koe bij de horens te pakken, er was. En ja, dit besef tijdens haar vakantie was hiervoor aanleiding.
Wat vaak het geval is -zo ook bij Ellis-, dat het niet alleen het werk is dat stress en onrust geeft. Vaak speelt er meer. In het geval van Ellis: Altijd er voor anderen zijn. Een groot verantwoordelijkheidsgevoel hebben, voor alles. Zich makkelijk laten overrulen. Uit werk vandaan thuiskomen waar ook genoeg werk op haar wacht. Continu achter de feiten aan lopen. Uitstellen. Simpelweg geen zin hebben, in niets en zichzelf toch forceren. ‘s Avonds met een to do list in haar hoofd gaan slapen. De volgende ochtend moe wakker worden. Op werk een kort lontje.
Samen zijn we aan de slag gegaan. De buitenlucht in. De ademhaling verdiende in eerste instantie de aandacht, zodat kalmte en rust tevoorschijn kwamen. Een verademing. Hierna volgden vele oefeningen waarvan ik er een uitpik: Met het gewenste doel van Ellis voor ogen, keken we samen naar onder andere haar huidige gedrag, overtuigingen en haar capaciteiten. Hierdoor werd glashelder waar de knelpunten zaten. Niet leuk zo’n spiegel. Maar wel eerlijk.
We hebben nog drie sessies te gaan en juist de gelijkwaardigheid die er is, voelt voor Ellis heel goed. Ook de twee uur aan een stuk die we buiten zijn. Honderd procent aandacht voor haar. De tools die we samen ervaren, zijn niet zweverig maar met beide benen op de grond. Al hebben we het wel over gevoel. Een gezonde stok achter de deur. Een volgende sessie gaan we aan de slag met haar (verborgen) kwaliteiten. Dit zal het zelfbeeld goed doen.
So after the holiday: Back to life, back to reality. But no more ostrich behavior. Proud of Ellis.
Ik ben Esther van der Salm en coach mensen 1:1 in de buitenlucht. Buiten banjeren in welk jaargetijde dan ook, doet de mens goed!
Ben jij benieuwd of een individueel coachingstraject in de buitenlucht bij jou past omdat je al langere tijd over je grens gaat of juist de uitdaging in je dagelijkse leven mist?
Wil je afstemmen of ik iets voor jou kan betekenen? Bel of mail mij gerust (vrijblijvend !)
Hartelijke groet,
Esther van der Salm
www.bewegingopelkniveau.nl
Info@bewegingopelkniveau.nl
0640093007
Nb: Vanwege privacy is gekozen voor een andere naam.
