Loslaten wat van een ander is..

Het leven is soms best ingewikkeld. De krant staat bol van hoe om te gaan met het Corona virus waar we ons als individu zoveel mogelijk houden aan de regels. Wat het leven soms ook ingewikkeld maakt, is wanneer het binnen relaties en vriendschappen niet helemaal botert. Ik zie tijdens sessies die ik met coachees heb, dat het vaak te maken heeft met verwachtingen.

Zo is veel van jezelf geven mooi, maar als je in jouw beleving onvoldoende terugkrijgt, kan een gevoel van teleurstelling ontstaan. Als jullie een bepaalde band hebben, kan deze teleurstelling groot, heel groot zijn. Staat die persoon verder van je af, dan komt het waarschijnlijk minder binnen. Als kind is het een toer hiermee om te gaan, maar ook als volwassene kan het knap lastig zijn.

En zie maar eens balans te vinden. Geen enkele relatie of vriendschap is immers hetzelfde. Aan de één geef je veel, aan de ander minder. Dat gaat zoals het gaat, maar soms zijn er van die vriendschappen waarbij je toch behoorlijk je neus stoot. Daar kun je dan best ziek van zijn, de pee over in hebben. Ingewikkeld, want hoe ga je daarmee om?

Ook in de beste families komt het voor. Oude patronen van vroeger kunnen zoveel jaren later nog aanwezig zijn. Zelf ben ik de jongste van vier kinderen en inmiddels niet meer piep. Toch zijn in ons gezin de patronen nog steeds voelbaar. Gelukkig lukt het mij het op een afstandje te zien en ondanks dat ik nog steeds als jongste wordt gezien, voel ik mij niet (meer) zo. Daarnaast kan de omgang met familie van je partner ook een ding zijn.

Als je bijvoorbeeld een gevoel van onrechtvaardigheid hebt omdat een verhaal een eigen leven gaat leiden, zou je het misschien graag uit willen praten, met als doel: het gewoon goed hebben met elkaar. Maar als de wederpartij op een ander level zit waarbij bijvoorbeeld koppigheid en trots een grote rol spelen, houdt het soms gewoon op. Immers..: ‘it takes two to tango’.. Maar hoe ga je hiermee om?

Het is niet altijd ‘even slikken en weer doorgaan’. De frustratie komt vroeg of laat toch weer boven drijven. Maar, als een situatie onrechtvaardig voelt en je geeft dat gevoel continu aandacht, groeit het. Voordat je het weet, beheerst het je gedachtegang. Dit kost bergen energie en eigenlijk.. doen we dat onszelf aan. Het is wijzer je af te vragen hoe jijzelf met die situatie om kunt gaan. Toekomstgericht, zodat je een vorm vindt die werkt en je er niet in blijft ‘hangen’.

Loslaten wat van een ander is, is dan misschien makkelijker gezegd dan gedaan, maar het kan. Ook ik heb het geleerd in mijn eigen proces. Díe kunst verstaan, is ‘a gift for life’. Echt. Vervolgens vanuit eigen kracht voelen wat goed voor jou is, wat jij nodig hebt en wat jou energie geeft. Allereerst jezelf zijn, je bewust zijn van wat je doet, waarom je dat doet en of dat goed voelt.

Helaas lukt het niet altijd om dat in je eentje te realiseren.

Elke dag weer merk ik weer dat de buitenlucht mij goed doet. Niet alleen de mensen waarmee ik samenwerk, maar mij ook. De buitenlucht, de natuur zit boordevol energie. De natuur nodigt uit om het vele denken los te laten en meer te voelen, het hart te laten spreken. De natuur geeft inzichten. Wat een krachtige elementen zijn zon, wind, water, regen en storm! Al het groen om je heen. Stilstaan bij jezelf. Niet zweverig maar met beide benen op de grond.

Wil jij samen met mij werken aan loslaten wat van een ander is? Werken aan dat waar jij beter in wilt worden? Minder te piekeren? Beter je grenzen aan te leren geven? Weer meer leren voelen? Jezelf beter leren begrijpen? Jezelf zijn?

Goed in je vel zitten, tegenslagen kunnen opvangen, je ok voelen ook wanneer het niet gaat zoals jij wilt, dat is goud waard.

Misschien is een coachingstraject in de buitenlucht iets voor jou. Mocht je je afvragen of een dergelijk traject bij jou past, kun je kiezen voor een introductiesessie.

Zie ook info over coaching voor jouw medewerkers.

Liefs,